Miejsce odpoczynku

Każdy z Dwunastu Kroków zaleca przeciwstawienie się władzy naturalnych popędów, każdy ściąga nasze wybujałe Ja bliżej ziemi. Dla broniącej się przed ukróceniem miłości własnej Piaty Krok jest jednym z najtrudniejszych. Ale najprawdopodobniej żaden inny Krok nie jest równie ważny dla utrzymania długotrwałej trzeźwości i spokoju umysłu.
Dwanaście Kroków i Dwanaście Tradycji str- 56

Spisawszy swoje wady, nie chciałem o nich rozmawiać, ale w końcu uznałem, że już czas, bym przestał samotnie dźwigać ten ciężar. Czułem, że muszę je wyznać drugiemu człowiekowi. Czytałem - i mówiono mi - że nie uda mi się zachować trzeźwości, jeśli tego nie zrobię.
Krok Piąty dał mi poczucie przynależności, a gdy zacząłem stosować go w życiu, zaowocowało to pokorą i pogodą ducha. Ważne było, abym wyznał swoje wady i błędy w odpowiedniej kolejności. Najpierw Bogu, potem sobie, a wreszcie - drugiemu człowiekowi.
Przyznanie się do nich przed Bogiem ułatwiło mi wyznanie ich sobie i potem innemu człowiekowi, tak jak się to w związku z tym Krokiem opisuje, doznałem uczucia zgody z Bogiem i bliźnimi, a tym samym - znalazłem miejsce odpoczynku, w którym mogę przygotować się do pozostałych Kroków, gwarantujących mi całkowitą i pełną znaczenia trzeźwość.