Życie z osobą uzależnioną od alkoholu jest bardzo trudne. Aby pomóc takiej osobie, potrzebna jest przede wszystkim odwaga, wiara i ogromna siła wewnętrzna. Zdarza się bowiem, że najbliższa alkoholikowi osoba może potrzebować więcej pomocy, niż on sam.
Pomoc rodziny
Sposób niesienia pomocy alkoholikowi zbyt często nacechowany jest nieodpowiednim postępowaniem. Obwinianie, robienie wyrzutów, groźby i kłótnie - to pierwszy i najczęściej popełniany błąd - zwłaszcza, gdy uzależniony jest jeszcze pod wpływem alkoholu, takie działanie z góry skazane jest na porażkę.
Drugim, równie błędnym zachowaniem jest poddanie się, rezygnacja z nakłaniania alkoholika do podjęcia leczenia. Zaś trzecim - traktowanie nałogu alkoholowego jako wstydliwego problemu lub robienie z niego tajemnicy przed całym światem. A przecież alkoholizm to nie żadna hańba, tylko choroba - uleczalna, o której powinno się rozmawiać.
Chcąc pomóc alkoholikowi
należy:
dowiedzieć się jak najwięcej o alkoholizmie i stosować te informacje najlepiej najpierw w swoim, a dopiero później w życiu alkoholika;
brać udział w spotkaniach AA (dla anonimowych alkoholików) i Al-Anon (dla członków rodzin alkoholików), a także szukać pomocy u osób, mających pewne doświadczenie w tej dziedzinie;
zmienić nastawienie względem alkoholika - zrozumienie problemu naprawdę może przyspieszyć powrót do zdrowia;
zachęcać alkoholika i wspierać go (współuczestniczyć) w wykonywaniu różnych pożytecznych rzeczy,
nie należy:
odkładać w nieskończoność uświadomienia sobie faktu, iż alkoholizm to postępująca, w miarę picia pogarszająca się choroba;
robić alkoholikowi wykładów, prawić kazań, wygrażać się i kłócić - nie ma znaczenia czy jest trzeźwy, czy pijany;
nie pić razem z nim;
nie brać odpowiedzialności za jego słowa i czyny;
nie chować przed nim butelek, ani nie wylewać ich zawartości;
nie żądać, ale nie wierzyć w puste obietnice dotyczące ograniczenia bądź całkowitego zaprzestania picia.
Leczenie odwykowe
Oprócz wsparcia najbliższych, w walce z alkoholizmem potrzebna jest również pomoc specjalisty terapii uzależnień - osoby, która dobrze zna się na mechanizmach rządzących tą chorobą. Leczeniem zajmują się stacjonarne i niestacjonarne zakłady lecznictwa odwykowego, a także inne zakłady opieki zdrowotnej.
Poddanie się terapii odwykowej jest dobrowolne, ale w przypadku gdy nadużywanie alkoholu prowadzi do:
rozpadu życia rodzinnego,
demoralizacji nieletnich,
uchylania się od obowiązków zawodowych,
regularnego zakłócania spokoju bądź porządku publicznego,
po badaniu przeprowadzonym przez biegłego, wydana zostaje opinia w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i następuje wskazanie rodzaju zakładu leczniczego.
O zastosowaniu obowiązkowego leczenia orzeka sąd rejonowy, właściwy dla miejsca zamieszkania lub pobytu osoby uzależnionej. Sąd wszczyna postępowanie na wniosek gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych lub prokuratora. Wraz z wnioskiem złożona zostaje zebrana dokumentacja i opinia biegłego, a jeśli takiej brakuje - sąd zarządza poddanie się uzależnionego od alkoholu odpowiednim badaniom.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jednolity: Dz.U. z 2002 r., Nr 147, poz. 1231, z późn. zm.)
Pomoc rodziny
Sposób niesienia pomocy alkoholikowi zbyt często nacechowany jest nieodpowiednim postępowaniem. Obwinianie, robienie wyrzutów, groźby i kłótnie - to pierwszy i najczęściej popełniany błąd - zwłaszcza, gdy uzależniony jest jeszcze pod wpływem alkoholu, takie działanie z góry skazane jest na porażkę.
Drugim, równie błędnym zachowaniem jest poddanie się, rezygnacja z nakłaniania alkoholika do podjęcia leczenia. Zaś trzecim - traktowanie nałogu alkoholowego jako wstydliwego problemu lub robienie z niego tajemnicy przed całym światem. A przecież alkoholizm to nie żadna hańba, tylko choroba - uleczalna, o której powinno się rozmawiać.
Chcąc pomóc alkoholikowi
należy:
dowiedzieć się jak najwięcej o alkoholizmie i stosować te informacje najlepiej najpierw w swoim, a dopiero później w życiu alkoholika;
brać udział w spotkaniach AA (dla anonimowych alkoholików) i Al-Anon (dla członków rodzin alkoholików), a także szukać pomocy u osób, mających pewne doświadczenie w tej dziedzinie;
zmienić nastawienie względem alkoholika - zrozumienie problemu naprawdę może przyspieszyć powrót do zdrowia;
zachęcać alkoholika i wspierać go (współuczestniczyć) w wykonywaniu różnych pożytecznych rzeczy,
nie należy:
odkładać w nieskończoność uświadomienia sobie faktu, iż alkoholizm to postępująca, w miarę picia pogarszająca się choroba;
robić alkoholikowi wykładów, prawić kazań, wygrażać się i kłócić - nie ma znaczenia czy jest trzeźwy, czy pijany;
nie pić razem z nim;
nie brać odpowiedzialności za jego słowa i czyny;
nie chować przed nim butelek, ani nie wylewać ich zawartości;
nie żądać, ale nie wierzyć w puste obietnice dotyczące ograniczenia bądź całkowitego zaprzestania picia.
Leczenie odwykowe
Oprócz wsparcia najbliższych, w walce z alkoholizmem potrzebna jest również pomoc specjalisty terapii uzależnień - osoby, która dobrze zna się na mechanizmach rządzących tą chorobą. Leczeniem zajmują się stacjonarne i niestacjonarne zakłady lecznictwa odwykowego, a także inne zakłady opieki zdrowotnej.
Poddanie się terapii odwykowej jest dobrowolne, ale w przypadku gdy nadużywanie alkoholu prowadzi do:
rozpadu życia rodzinnego,
demoralizacji nieletnich,
uchylania się od obowiązków zawodowych,
regularnego zakłócania spokoju bądź porządku publicznego,
po badaniu przeprowadzonym przez biegłego, wydana zostaje opinia w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i następuje wskazanie rodzaju zakładu leczniczego.
O zastosowaniu obowiązkowego leczenia orzeka sąd rejonowy, właściwy dla miejsca zamieszkania lub pobytu osoby uzależnionej. Sąd wszczyna postępowanie na wniosek gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych lub prokuratora. Wraz z wnioskiem złożona zostaje zebrana dokumentacja i opinia biegłego, a jeśli takiej brakuje - sąd zarządza poddanie się uzależnionego od alkoholu odpowiednim badaniom.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jednolity: Dz.U. z 2002 r., Nr 147, poz. 1231, z późn. zm.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz