Największe kłamstwa AA

1. Żeby przestać pic, trzeba sięgnąć dna.
2. Nie wolno pomagać pijącemu, dopóki pije, ba!, należy celowo dokładać starań, aby miał zawsze jak najgorsze konsekwencje picia.
3. Nie można przestać pić dla kogoś, trzeźwieje się tylko dla siebie.
4. Masz w rodzinie kogoś pijącego, męża, żonę, dziecko - zostaw, rzuć, ratuj siebie!

To są rady może dobre przy tresurze psów, chociaż przy co mądrzejszych rasach tez wątpię.
Ale ludzie nieco różnią się od psów.
Wcale nie muszą sięgnąć dna, aby przestać pic, i jak najbardziej potrafią przestać pić dla kogoś mimo, że dla siebie nigdy by nie przestali, i nie, pomagając komuś pijącemu wcale nie wpędzasz go w żaden nałóg i to nigdy, to w ogóle tak nie działa, i życie takiej osoby to i tak piekło i nie, doprawdy nikt, a już na pewno nikt z rodziny nie ma potrzeby tego jeszcze pogłębiać (to chyba wymyślił jakiś psychopata pozbawiony w ogóle uczuć wyższych) i nie, wcale nie trzeba porzucać osoby pijącej, jeśli się ja kocha, a jeśli się ją porzuca, to dlatego, że się jej nie kocha, a nie dlatego, ze ona pije. Ludzie to nie psy.

Mnie poradzono, jako "współuzależnionej" uczestniczyć w mityngach dla "współuzależnionych". Ci ludzie są chorzy. Nie, nie ci pijacy. Ci "współuzależnieni". Oni są chorzy. Ale nie tak, jak myślą i na pewno nie z powodu kogoś pijącego w rodzinie. Może od razu zastrzelą tych swoich pijących mężów, te swoje pijące żony, pijących rodziców i pijące dzieci. Skoro tak ich nienawidzą.
Uciekłam stamtąd, gdzie pieprz rośnie.

Mój mąż miał problemy z alkoholem.
Dlatego już od wielu lat jest abstynentem. Nie jest żadnym "trzeźwiejącym alkoholikiem". Co to za bzdura! Jest zwykłym abstynentem. Nie pije, bo alkohol mu szkodzi. Szkodzi mu ewidętnie, bo jak zaczynał pić, to rujnował sobie życie i skończyłoby się to tak, że by w końcu umarł. A my go potrzebujemy. A on nas kocha, więc nie pije. Tylko, że do tego to taki pijacy musi widzieć, że rodzina go kocha. Naprawdę kocha.
I to nieprawda, że alkoholik pije, bo deszcz pada, albo bo słonce świeci.
Nie, on ma na ogół bardzo prawdziwe, realne powody. Tylko, że bardzo źle na nie reaguje. Zaczyna pić.
90% alkoholików, gdyby miało kochającą żonę, fajnych rodziców, satysfakcjonującą prace, ciekawe zajęcia w czasie wolnym i fajnych kolegów - nie piło by.
Oczywiście, że tak fajnie to mało kto ma w życiu, a jednak nie każdy zaraz pije na umór. Ale alkoholik źle reaguje, reaguje samobójczo, to jest właśnie jego choroba.

Ludzie to nie psy.
Zdecydujmy się. Albo kogoś kochamy, albo nie. Jeśli kochamy, to mu pomóżmy. Ale na pewno nie tak, aby "sięgnął dna, to mu się wtedy oczy otworzą". Nic się nikomu wtedy nie otworzy.
Co się dziwić, że ci ludzie wracają wkrótce do picia, jeśli, często przy pomocy własnej rodziny "sięgneli już tego dna", przestają pić, nie pija, nie pija, ale żona odeszła, często za namowa AA zresztą, pracy nie ma, a na trzeźwo widać, ile się straciło i jest tak żal.
I taki człowiek nie ma naprawdę żadnego powodu, aby nie zacząć znowu pić. I to wcale nie jest już wtedy żadna "chora" decyzja. To jest decyzja całkowicie racjonalna. Tyle ja się już zdążyłam nauczyć obcując chwile z wieloma alkoholikami. To jest intuicyjna i całkiem słuszna w sumie decyzja. Bo jeśli on ma nie pić po to, aby było mu gorzej, niż, jak pije, to po co ma nie pic? Po co i dla kogo?
Tyle się nauczyłam.

Ludzie to nie psy.
Potrafią nie pić dla kogoś i z miłości.
Jak mój mąż. I wielu innych.
Całymi latami i wielu do końca życia.
Tylko zdecydujmy się, czy ich kochamy, a jeśli tak, to pokażmy im, ze warto.
Że maja dla kogo żyć, że warto nie pić.

Jestem żoną faceta, który miał bardzo poważne problemy z alkoholem, a mimo to uważam, że to, co AA wyrabia ze "współuzależnionymi", co im wmawia i do czego namawia, winno być karane. Normalnie ścigane prawem.
Jak cię mąż po pijaku bije, a ty go nie kochasz (no trudno kochać) to od niego po prostu odejdź. Ale nie wmawiaj przy tym wszystkim dookoła, że robisz to z miłości i dla jego dobra.



źródło: Onet.pl

Pomimo wszystko życzę wszystkim Wesołych świąt