Dobra materialne wcale nie są celem życia

„ We wszystkich tych stanach wielu z nas przyświecały najlepsze zamiary, jednak paraliżującą przeszkodą był brak pokory. Byliśmy zbyt krótkowzroczni, aby zdać sobie sprawe z tego, że praca nad charakterem i wartości duchowe muszą stać na pierwszym miejscu, a dobra materialne wcale nie są celem życia. Z typową dla nas krańcowością bralismy środki za cele. Zamiast uznać zaspokojenie potrzeb materialnych za środek pozwalający nam żyć i działać po ludzku, uznaliśmy zaspokojenie tych potrzeb za ostateczny cel życia. ”
12/12 str.71-72

- Czy mogę szczerze powiedzieć, że zawsze na pierwszym miejscu stawiam potrzeby duchowe?
- W jaki sposób dziś dokonuje wyborów pomiędzy potrzebami ducha i ciała?
Jaka zmiana zaszła u mnie w tym zakresie i kiedy?